Met de billen bloot.

Ik zal even meer uitleg geven waarom ik zo druk ben met de kleine dingetjes voor de Quiltmarkt in Bennekom. Ik ga geld inzamelen op de quiltmarkt om een klein knulletje, Jayden, naar Philadelphia te krijgen, zodat hij daar behandeld kan worden voor kinderkanker. Het verhaal van dit jongetje greep me aan en ik kan me de stress voorstellen waar zijn ouders in leven, je kind is ziek en moet voor een half jaar naar Amerika. Omdat dat knulletje zo klein is gaan zijn ouders mee, dat kost een hoop geld en dat heb je niet zomaar op de plank liggen.

Ik heb weleens iemand horen zeggen, dat kinderen gewoon niet ziek mogen zijn. Dat is een loffelijk streven, maar de realiteit is anders, loop eens rond in het ziekenhuis en je ziet genoeg kinderen. Ik heb ook zo’n verleden, ik was tussen de 3,5 en 4 jaar toen ik het ziekenhuis in draaide, een half jaar later mocht ik pas naar huis. Gelukkig mogen ouders tegenwoordig heel veel bij hun kinderen zijn, in mijn tijd, 1965-1966, was er een bezoekuur op woensdag en op zaterdag of zondag. Dat zou ik eens na moeten vragen aan mijn ouders. In dat half jaar heb ik een soort Polio gekregen, in het dagelijks leven toen betekende dat dat ik verlamd was, door een ontsteking in mijn kleine hersentjes werd mijn oogzenuw afgekneld en ben ik een tijd blind geweest. Op het laatst van dat half jaar hebben ze mijn keelamandelen ook nog geknipt, omdat ik vaak last had van oorontsteking, ik was nummer 10 op de vrijdagmiddag, dat betekende 9 huilende kindertjes en ik, de makkelijkste, want ik was het leven in het ziekenhuis wel gewend. Nu is alles prima, ik kan lopen en volledig funktioneren, maar die tijd speelt nog steeds in mijn leven. 17 December was de dag in 1965 dat alles begon en bij mij is er een leven voor die tijd en een leven na die tijd. Daarom sprak me het verhaal van Jayden aan, ik weet niet veel van dat jongetje, maar daar zal ik wel meer van horen. Mijn motto voor nu is “Uit een druppel kan een oceaan ontstaan”. Er is al zoveel narigheid, als je dat omzet in positieve energie, kan je bergen verzetten.

Gisteren heb ik daarom nog een boekomslag gemaakt voor een dummy, maar omdat niet iedereen van modern werk houdt ben ik ook bezig geweest om hoesjes te maken voor notitieblokjes. Ik weet mijn adresjes te vinden voor goedkope spullen, op deze manier kunnen de prijzen toch klein blijven en al brengt alles maar een paar tientjes op, het zijn toch weer een paar tientjes. Er is zelfs al iemand die 10 notitieboekjes heeft gesponsord, ik moet er alleen nog even hoesjes voor maken.
Als ouders heb je dan al genoeg aan je hoofd, ik vind het een eer om iets te kunnen en mogen doen! Gelukkig ben ik een positief mens!