Daar ben ik weer…..

maar nu op een tijd die jullie van me kennen. Dat gebeurt er nu als je je hoofd er niet bij hebt, dan klik je op publiceren, terwijl de tijd nog niet ingesteld is. Ik had het bericht wel terug kunnen trekken, maar gebeurt is gebeurt. Wij hebben een bank van Italiaanse snit, waarvan je de hoes kunt wassen, maar dan krijg je te maken met problemen, want hoe krijg je de rugleuning nu los. Bank op zijn kop in de kamer, ja hoor daar zat een schroef die los kan. Alleen daar heb je een zeskantig staafje voor nodig, zoeken, gevonden, maar de dikste was nog te klein voor deze schroef. Naar de bouwmarkt, een dikkere gevonden, naar huis, schroeven los maken, maar hoe ik ook probeerde de rugleuning kwam niet los, zodoende kon ik de hoes van het zitgedeelte niet loskrijgen en de hoes van de rugleuning. De kussenhoezen zijn wel in de wasmachine gegaan op het wolwas programma. Bij wie kan je dan voor raad aankloppen, natuurlijk mijn moeder, Ma hoe deed jij dat altijd. Gewoon met een zachte borstel of doek en azijn aangelengd met water. Dank je wel Ma, als ik jouw toch niet had! De bank is opgeknapt van de azijn en de kussens van de wasbeurt. En zo gebeurt het dat je er met je hoofd niet echt bij bent, want je denkt dat het een kwartiertje kost om de hoezen van de bank te halen en zo ben je er bijna de hele dag mee bezig en ik wilde nog meer doen.

Gisteren stond er iets anders op het programma, ik moest nog een kerstpakket verzorgen voor de klusjesman die wel eens wat doet voor de Vereniging van Eigenaren van het complex waar wij wonen. Het zijn altijd dezelfde mensen die zich ergens voor inzetten, dus ik was net als vorig jaar de klos. De vorige die het kerstpakket verzorgde gaf altijd gereedschap, al kostte het meer dan zij uitgeven mocht. Nou, dat was ik niet van plan, zo’n goeie klusjesman is het nu ook weer niet. Vorig jaar heeft hij een leuk pakket gekregen met allerlei jammetjes met een drankje erin en nog meer lekkere dingen. Toen ik een paar weken later vroeg hoe het pakket was bevallen kreeg ik als antwoord dat de spulletjes wel lekker waren, maar dat het mannetje en zijn vrouw van gewone dingen hielden. Dit was mijn kans dit jaar, gewoon dingetjes uit de supermarkt aangevuld met kadootjes als sfeerlichtjes van riet en een zak potpourri, verder aangevuld met een fles appelsap, kerstbrood, kerstkrans en allerlei chocolaadjes en dat allemaal in een plastic box. Hopelijk is het mannetje dit jaar helemaal tevreden! In het voorjaar hebben wij nog een klusje voor hem en ik wil wel tevreden zijn dan. Verder is het elk jaar weer een probleem waar de kerstkaarten een plaatsje moeten krijgen, ik heb ze weleens aan linten aan de deur gehangen, maar eigenlijk vind ik dit allemaal onrustig. Vorig jaar heb ik ze allemaal op een stapel op de kast gelegd, maar dan kijk je ze ook niet meer door, dat vond ik weer ondankbaar ten aanzien van degene die de kaarten hadden gestuurd.

Dit jaar heb ik het opgelost met paperclips die ik aan de rollertjes van de gordijnrails heb gehangen. De gordijnrail is blijven zitten sinds we hier wonen, in de veronderstelling dat er nog vitrage zou komen. De vitrage is er nooit gekomen, we hebben geen overburen die naar binnen kunnen kijken, dus geen noodzaak. De gordijnrail komt nu van pas. Het is net in de rechter hoek aan de onderkant te zien dat ik nodig moet schilderen, dat stel ik al een paar jaar uit, maar het moet er eens van komen, dit voorjaar misschien als ik de balkondeur open kan zetten, zodat de verflucht snel kan verdwijnen. De zwarte strepen is fijnstof wat van buiten komt, dus de kieren moeten ook dicht gemaakt worden. Dat heb je als je langs een drukke weg woont. Nu ik dit met de hele wereld heb gedeeld moet ik het aankomend voorjaar wel de kwast gaan hanteren, jullie herinneren me er wel aan denk ik!