Herfst!

Voor één van de workshops voor de aankomende workshops waren herfstbladeren en/of bladskeletten gevraagd, toen het redelijk droog was gisteren ben ik maar een wandeling gaan maken in het Sonsbeekpark. Het was redelijk weer voor een wandeling, eigenlijk doe ik dit te weinig, ik heb genoten

van de wandeling en de kleuren. Ik kon me wel voor de kop slaan, de camera was ik vergeten. Misschien wordt het straks redelijk weer, wie weet een klein zonnetje, om de kleuren nog iets meer te laten zien. Het Sonsbeekpark is het stadspark wat het dichtst bij het centrum ligt, als je het door wandelt tot aan het eind, dan kan je door een hekje om de weg over te steken, aan de overkant van de weg begint weer een park en als er geen afrasteringen waren kan je zo doorlopen naar het Nationale Park de Hoge Veluwe. Voor diegene die bekend zijn, als je in het park langs de entree van de witte villa loopt en je volgt het pad naar de steile tuin, kom je langs een adembenemend stukje bos. Je kijkt in een diepte en dan zie je de stammen van de bomen, met onder de bomen bruin blad en in de bomen nog geel blad. Toen kon ik me nog meer voor de kop slaan. Het voordeel van zo’n wandeling is dat je je weer op kunt laden en ruimte in je hoofd krijgt. Het doel van de wandeling waren herfstbladeren, die lagen er genoeg, ik heb geprobeerd

om mooi gekleurde bladeren mee te nemen. Na thuis komst heb ik ze tussen keukenpapier gestreken met de strijkbout, met de bedoeling de kleuren te behouden. Voor nu is dat wel gelukt, maar hoe zien ze er over een maand uit, we zullen zien. Het is de bedoeling dat er bladeren tussen plastic lagen worden versmolten. Daarom heb ik ze gestreken, dan is het meeste vocht tussen de cellen vandaan. Gisteren om 17.00 uur stond de zon laag en scheen zo mooi tegen de boomtoppen aan dat ik er maar een foto van heb gemaakt. Dit aanzicht van het Sonsbeekpark zien wij vanuit ons balkon en raam. Vooral nu is dat uitzicht erg mooi en straks in het voorjaar weer als er een fris groene waas komt tussen de takken. Omdat de zon zo mooi, voor het oog bijna horizontaal op de panden aan de overkant scheen, heb ik ook nog een foto gemaakt van de kantoortorens die bij het station staan.

Op de foto’s is het niet te zien, maar het was zo’n surreëel licht, dat het mijn aandacht trok.
Gistermorgen toen ik de mailbox opende zag ik een mail van Christine Fokkema, de mail meldde dat ze me toe had gevoegd aan de lijst met artquilters met een blog, mijn mond viel open, ik ben er zeer mee verguld. Eerst stond ik in het rijtje, later zag ik dat ze weer aanpassingen had gedaan en dan kan het bijna niet anders als je naam begint met dubbel a, dat je bovenaan de lijst staat.

Ik heb er een foto van gemaakt, dan zie je ook gelijk mooie lijnen ontstaan, op de website http://artquilten.is-ok.nl is dat niet te zien op je beeldscherm, maar maak je een foto, dan krijg je dit.
Ik heb nog iets gedaan gisteren, ik heb de lijst met blogs die ik volg uitgebreid met mannen. Ja, meiden, dat is schrikken, er staan hanen tussen de kippen. Deze blogs kun je ook vinden aan de rechterkant, bijna onder aan de pagina, onder het knopje van de ring van quiltende mannen. Vooral het blog van Mark Patro heeft aan de rechterkant een lijst met Amerikaanse quiltende mannen en alle grote namen vind je daar. Dus op een trieste regenachtige zondag misschien wel een leuke tijdsbesteding. Deze lijst heb ik ook gemaild aan Christine, zij moet maar beslissen wie ze daar tussen zet.