Weet je nog wel oudje.

Nee, ik wist niet meer hoe leuk dit oudje was en nog is. Gisteren heb ik de 7 quilts voor de tentoonstelling in de Cannenburgh in Vaassen gebracht naar Epe. Daarom moest de quilt die aan de muur hing ingepakt worden en ontstond er een lege muur. Daarom heb ik deze maar weer eens aan de muur gehangen, ik betrap me erop dat ik steeds even naar de quilt kijk. De quilt heeft de naam Hiep Hiep Hoera meegekregen, omdat hij gemaakt is van verjaardagsstofjes. Ik heb 2 jaar mee gedaan met zo’n lijst met verjaardagen en adressen. Als er iemand jarig was, werd diegene verrast met een kaart met 2 stofjes van 20 x 20 cm.

Het bouwjaar is 2004, dus nog in mijn traditionele periode, sommige blokken zijn all time favorites, zo ook deze. De achtergrond stofjes heb ik toen uit mijn eigen voorraad gehaald, effen van licht naar donker. Het verrassendste deel van de quilt is de rand, die uit 4 verschillende stoffen is gemaakt, met een biasmaker heb ik toen de strips gemaakt, die zijn er allemaal met de hand op vastgezet. Dat kan maar in kleine stukjes, want de ene keer ga je over een ander bandje heen, de volgende keer moet er een ander bandje over het bandje waar je mee bezig was. Daarmee werd het een hels karwei, maar wel leuk om te doen.

Soms hoef je niet veel te quilten, behalve in de ditch van de driehoeken, is er een klein lijntje getrokken op een kwart inch afstand. Het is wel lekker opgeruimd met de quilts, het geeft een leeg gevoel, de huwelijksquilt is vorige week naar mijn ouders gegaan, de 7 quilts nu naar Epe en de quilt voor de Algemene TenToonstelling van het Quiltersgilde in Leiden wordt nog aan gewerkt. En de cursus is voor dit seizoen ook afgelopen, er is weer ‘lucht’ gekomen. De muur achter deze quilt is heel licht grijs, dat komt mooi uit bij de licht beige stoffen. Gek eigenlijk, dat je merkt dat de kleur van de muur heel licht grijs is, ineens besef je dat en zie je het. Toen ik het er 5 jaar geleden op smeerde was het een gok wat het effect zou zijn, ik heb er nog nooit spijt van gehad. Van het werk, de kamer rond, heb ik niet zo genoten, ik ben niet zo’n trapstaander. Mijn hoogtevrees speelt me dan parten, ik heb toen maar gedacht aan wat het ons zou schelen als een schilder het gedaan zou hebben. Lampen aan het plafond verwisselen is daarom ook niet mijn ding. Ach, zei mijn oma zaliger dan, het meeste werk is bij de grond.