Erfenis.

Dinsdagmorgen ben ik vroeg afgereisd naar mijn moeder, ik heb een kortingskaart van de NS en in de vakantiemaanden hoef ik niet te wachten tot ik met de grijze golf na 9 uur in de trein stap. Ik vertrok om 8.22 uur en was net na 10.00 uur bij mijn moeder, die de koffie al klaar had staan. Ik heb me nuttig gemaakt door alle afzenders van condoleance kaarten op een lijst te zetten, dan kunnen de adressen erbij gezocht worden en is alles klaar voor dankbetuigingen. Daarvan moeten we er over een maand veel gaan sturen, alleen de condoleance kaarten telden 102 stuks!

Later zijn we met ons tweeën de kas ingedoken, omdat er druiven geoogst moeten worden. Ik heb er wat afgehaald, want er zijn er nog meer die druiven lusten. Gisteren heb ik gegoogled en een recept gevonden voor druivengelei, deze druiven, die je op de foto ziet, zitten nu in een glazenpot en moeten nog afkoelen. Toen ik de gelei in de pot deed heb ik er nog wel een flinke scheut mede ingedaan. Mede is honingwijn en zal zorgen voor nog meer zoetigheid en een lekkere smaak!

Ook heb ik nog wat vleestomaten meegenomen, want mijn moeder kan niet alles op eten wat er in de kas en op de tuin staat. Mijn vader deed alles altijd in het groot, vroeger zette hij 200 andijvieplantjes uit. Tegen de tijd dat die goed waren sneed hij er ‘s ochtends voor hij naar zijn werk ging 100 uit en dan stonden mijn moeder en oma de hele dag andijvie te wassen, snijden, spoelen en in te blancheren voor alles de vriezer in ging. De rest verkocht hij aan collega’s. De laatste jaren probeerde mijn vader minder groenteplanten uit te poten, maar nog was er genoeg. Vorig jaar in de herfst hadden we afgesproken bij mij, van te voren werd er gevraagd of ik nog appels of peren nodig had. Ik vroeg om een paar appels en een paar peren. Kwam hij aanzetten met een hele plastic tas vol handappels, een hele tas met moesappels, een tas met conference peren en een tas met handperen. Ik denk dat een deel ervan gegeten is en een deel is weggerot. De perenbomen staan nu niet meer op de tuin, voorheen stonden er 100 en daar kwam vaak meer dan 1000 kilo peren af. Die hoefden we gelukkig niet allemaal op te eten, want mijn vaders neven hebben een fruitbedrijf, dit is naar de veiling gegaan. Zo komen er steeds herinneringen boven die het leven ook weer aangenaam maken. Aanstaande vrijdag komt de Artquilt groep Oost bij elkaar voor de eerste keer, we gaan dan een dag stofverven, ik kijk er met veel verlangen naar uit en hoop met mooie lappen terug te komen, ze moeten dan nog wel een dag broeien voor ik ze uit kan gaan spoelen, dus er komen weer kleurige blogberichten aan.