maandag 23 april 2012
Achter de rug.
De rust keert langzaam weer terug, gisteren was de uitvaart van mijn schoonmoeder. Het is een zware week geweest, die veel makkelijker had kunnen verlopen, maar moeilijkheden hadden we al lang aan zien komen. Het verliep niet allemaal vlekkeloos, maar dat is het leven ook niet, we hebben een goed gevoel over gehouden van gisteren.
Langzaam kan nu het gewone leven weer aanvangen, al blijft het gemis over. Het heeft ons getroost dat alles zo snel is gegaan, al was dat soms wel te snel voor ons. Moeder heeft er waarschijnlijk niet veel van gemerkt hopen we. Gisteren heb ik eerst de homepage van onze yahoo! pagina maar eens bijgewerkt en de foto’s van tekst voorzien, het is een privé pagina van onze groep, dus niet voor anderen te volgen. Ik moest er ook nog wat foto’s opzetten van de achterkanten van de versmolten stukjes tyvek, daar is goed te zien dat de tyvek sneller
versmelt dan de verfsoort die op de bovenkant is gebruikt. Nu zijn de witte tyvek delen ook na het versmelten te verven, dit kan met een kwast maar ook met deppen met een keukenpapiertje is een mogelijkheid. Jammer dat ik er gisteren geen oog voor had, maar op de nieuwe Oosterbegraafplaats in Amsterdam was na de uitvaart van moeder ook een Surinaamse begrafenis, ik heb een muziekkorps rondjes zien maken op het voorplein, met erachter een witte Hümer. Buiten stonden veel Surinamers met blikjes bier. In een andere aula was het druk van motorrijders, de motoren stonden allemaal netjes geparkeerd op de stoep, we hebben wel veel herrie gehoord, waarschijnlijk het gassen van stilstaande motoren. Dat heb je op niet in een klein dorp. Toch wel interessant al die culturen met hun eigen gebruiken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Ben blij voor jullie dat de begrafenis achter de rug is, nu komt er weer een andere tijd, andere beleving! Maar dat weet je nog wel....
Ik hoop dat jullie het normale leven weer snel kunnen oppakken en dat zal wel lukken!! Je bent al een leuke dag uit geweest: wat een bijzondere muur laat je zien!
Jammer dat er geen plaatje van de pannenkoek was.....;;))
Ik ben gek op pannenkoeken, dat blijkt.
liefs, Syl
Ik woon ook in zo'n burgerlijk dorp (en ben ook zo'n burgertrut) en heb dus ook echt nog nooit uberhaupt gehoord van zo'n surinaamse begrafenis. Lijkt me aardig wat uitbundiger dan wij nuchtere nederlanders doen. Ik mag dat wel.
Fijn dat het weer achter de rug is, maar daar hebben we al over gemaild.
En dan dat tyvek. ik heb echt nog nooit gehad dat met die witte doppen. Dan moet je wel heel rare verf hebben gebruikt.
Prachtige tyvek, wat ga je er nu verder mee doen ? Fijn dat jullie leven weer even in een normaal ritme komt. Afscheid nemen kost veel emotie. groeten van liesbeth
Ik heb zo'n begrafenis wel eens gezien maar dan op TV. Hier zal dat ook wel eens voorkomen,in de stad?
Fijn dat je draad weer oppakt.Maar het duurt toch even eer het verlies wat minder verdrietig wordt.Sterkte!
Na regen komt altijd weer zonneschijn, dat is mijn motto.Heb ook al verschillende dierbaren moeten wegbrengen. En de ene dag gaat beter dan de andere, en plots op een dag denk je het is goed zo.Weer kunnen genieten van het leven.....
En wat heerlijk toch dat wij altijd weer iets moois kunnen gaan maken. Keep creating, it´s good for the soul... Ik vind je tyvek prachtig maar dat weet je al want ik heb ter plekke intensief geprobeerd je resultaat te kopiëren met mijn stukje tyvek, maar dat viel nog niet mee...Dat hindert ook niet, het proces en het gezelschap is minstens zo belangrijk als het eindresultaat ;-).
Gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder, terug kijken op een begrafenis is altijd heel verwarrend zeker als verschillende culturen tegelijk afscheid moeten nemen.
Gelukkig is er veel ruimte voor creativiteit bij jou om alles weer in een goed ritme te krijgen.
gr.mia
Een reactie posten