Laat de bijtjes maar zoemen.

Gisteren weer een Bee gehad, erg gezellig, het label van Colours in Motion zit nu ook vast, dus nu is hij echt klaar. Iedereen was bezig, sommigen met hun langdurige projecten, ik was aan het afronden en Jos heeft ons van een natje en een droogje voorzien. Ik ben al vroeg bezig geweest met het Googlen op het woord klimaat, het thema voor de ATT van volgend jaar, er beginnen al wat plannetjes naar boven te komen, voorzichtig nog wel, eerst maar eens gaan brainstormen. Ik heb geen foto’s gemaakt, maar ik heb nog wel foto’s van eergisteren. De quilt, in het thema van dit jaar –

multicultureel –, waar ik erg van gecharmeerd was is er één van Rita Dijkstra – Hesselink uit Hengelo, de titel is ZOVEEL GEZICHTEN EN ZOVEEL CULTUREN. De gezichten waren opgebouwd uit diverse gekleurde lappen, die met vliesofix op elkaar gestreken waren. De gezichten waren zo sprekend dat ik per gezicht foto’s heb gemaakt. Het is bijna schilderen met lapjes. We zeuren, terecht of niet, in dit land over verschillende bevolkingsgroepen, maar de voordelen vergeten we nog weleens. Ga eens een binnenstad in en je kan de hele wereld aan voedsel vinden. Als we deze mensen niet in de buurt hadden gehad, zaten we toch vaak aan de stamppot boerenkool. Daar is ook niets mis mee,

We hebben alle kleuren om ons heen, zit je in de trein of de bus, dan kan je de kleuren bestuderen en hoe licht reageert op de kleur van de verschillende huidtypes. Er zijn soms van die momenten, als je een lange treinreis voor de boeg hebt, dat je mensen gaat bestuderen, soms is het alleen een gesprek wat je aanhoort, de ene interessant de ander totaal niet, je begint dan te fantaseren over wie de gesprekken gaan. Zo kun je dat ook doen door naar mensen te kijken, waar komen ze vandaan? Waar gaan ze naar toe? Wat doen ze voor werk? In welk gebouw? Ook leuk om te doen is kijken naar de kleding die gedragen wordt, ik heb ooit een leraar gehad die een oranje en een groene sok aanhad. Dat was haast die ochtend. Soms zit je helemaal mis, laatst zat er een jongen van een jaar of 25 in de bus met een zwarte sweater met capuchon aan, ongeschoren, ogen dicht af en toe open, ik had het gevoel dat die niet lekker in zijn vel zat en misschien nog onder invloed was van het één of het ander. Toen hij uitstapte liet hij iets liggen op de stoel, ik riep hem dat hij wat vergat en toen kwam er een gemeend bedankje mijn richting. Je kan er ook finaal naast zitten als je gaat fantaseren.

Van dit portret was ik zeer gecharmeerd, waarom kijken die ogen zo boos, of was hij niet boos. Maar waar keek hij naar dan? Uit welk land komt deze jongen?
Toen ik afgelopen woensdag terug ging van de tentoonstelling zat ik op het perron te wachten op mijn trein, er ging een oudere dame naast mij zitten, ze pakte wat uit haar tas, een papieren zakje, maakte het open en daar verscheen een kaartje van Marinpatchwork en een klosje lichtgeel van kleurverlopend garen. Nou dan heb je snel gespreksstof, de trein kwam er aan, we stapten in en hebben tot Arnhem samen gereisd. De dame ging alleen verder richting Roosendaal, ik liep het station uit en vroeg me af waar ze dat garen voor zou gebruiken, zal ik ooit de quilt zien waar ze mee bezig is?