Textiel Plus tentoonstelling Deventer.

Gisteren was ik naar Deventer, samen met Margriet. Ik kwam ook een aantal mensen tegen, die ik van hun blogs ken, maar nu eens in het echt. Ook lezeressen van dit blog, fijn om ook eens de gezichten te zien. Leuk om even te praten met Janneke en Ria! De tentoonstelling was nu minder dan vorig jaar in Leiden, maar toen deden ook nog andere groepen mee. Het voordeel van de Lebuïnus kerk, in het centrum van Deventer, was wel dat alles meer ruimte had.

Wat ik erg leuk vond, waren de ‘bontjes’, deze bontjes waren geïnspireerd op de bontjes die Koningin Wilhelmina vaak droeg. Wie kent niet de foto’s. Deze ‘bontjes’ waren geïnspireerd op sprookjes, op de foto hiernaast is het sprookje te zien van de wolf met de 7 geitjes. Op de foto niet te zien, maar op het lijf en de staart van de wolf zijn geitjes vast gemaakt. Niet ieder sprookje leent zich voor zo’n bontje. De kunstenares vond het sprookje van Hans en Grietje een beetje luguber. Na ons gesprek zou ze toch nog eens nadenken, want je hoeft alleen maar een grijze pluk haren uit de bek van de wolf te laten hangen. Het is natuurlijk wel een luguber idee, maar in hoeveel sprookjes zit niet iets gruwelijks. De winkeltjes hadden wel aantrekkingskracht, daarvoor was ik ook gegaan, want dit soort beurzen zijn een uitgelezen kans om materialen aan te schaffen.

Hierbij een overzicht van de door mij aangeschafte materialen. Links boven ligt papieren tyvek en stoffen tyvek, het verschil ga ik uitproberen. Daarnaast liggen 3 stencils met vormpjes, 2 met vierkantjes en 1 met rondjes, die voor diverse doeleinden te gebruiken zijn. De 2 dozen rechtsboven zitten gevuld met 15 potjes transferverf in even zoveel kleuren. Daarvoor ligt een potje acrylwas, die heb ik nodig voor roestpoeder. Een doosje roestpoeder ligt linksonder naast 2 zakjes scrim. Net boven de scrim komt nog een vel dunne Lutrador, die had ik nog niet in mijn voorraad. Aan het eind was een stand van Othilia Verdurmen, www.othi.nl, deze beeldend kunstenaar heeft een project gemaakt met het verhaal van de vuurvogel.

Ik heb het boek aangeschaft, daar staan mooie kleurige foto’s in die je weer op de been helpen bij een donkere mistroostige dag, sla het boek dan open en de kleuren geven je gelijk weer goede moed. Het is het verhaal van de Phoenix die uit zijn as verrijst. Toen ik op het perron, op weg naar huis, in het boek bladerde, trok ik de parallel met wat er op dit moment in Japan gaande is. Hoe erg ook, deze Phoenix zal ook weer uit zijn as verrijzen. Is dit geen mooie gedachte? Othilia heeft voor mij nog een boodschap voor in het boek gezet, kernwoord is kleurenregen. De installatie die zij maakte met stoffen, ook transparante, is 7 meter lang en 7 meter breed en 1,5 meter hoog.