Aldoende leert men.

Een heerlijk gezegde, die elke keer zijn weer waar blijkt te zijn. Door het werken aan deel 1 van het tweeluik, ging ik gisteren sneller dan ik had verwacht. Het begin ging een beetje stroef, je blijft maar stofjes naast elkaar leggen om te kijken of dat wat zou worden.

Ik heb uitgezocht wat eigenlijk een tweeluik is en wat de specifieke kenmerken zouden moeten zijn. Een tweeluik is een tweedimensionaal beeldend werk met twee afbeeldingen, die inhoudelijk en/of formeel bij en naast elkaar horen. Dat was de definitie die ik vond, als je dan ook de afbeeldingen bekijkt die er te vinden zijn op google, dan heb je gelijk kijkplezier voor een aantal uren. Het leerde me dat op de beide delen van een tweeluik 2 dezelfde voorwerpen of personen voor kunnen komen, soms met een andere achtergrond, of 2 verschillende voorwerpen of personen die een band met elkaar hebben, maar door de randen van de luiken van elkaar gescheiden worden om een verhaal te vertellen. Het verhaal hier is dezelfde blokken die gebruikt worden en een verticale band die de blokken met elkaar verbinden. De blokken heb ik nu anders versneden, de rood/blauwe rand is 1 inch breed geworden aan alle zijden voor een rustiger beeld. De rust is nodig, omdat de achtergrondstof nogal druk is, een tegenstelling met de achtergrondstof van deel 1. Omdat de blokken saai kleurden bij de achtergrondstof

heb ik samen met Henk besloten om er een klein randje van fel gekleurde groene stof, die ook voorkomen in deel 1, om de blokken heen te zetten, waardoor ze los komen van de ondergrond. Door dit smalle randje, breedte 0,25 inch, kunnen de verschillende stoffen prima naast elkaar. In de verticale banen die de blokken verbinden, zit ook een felgroen bandje. Bij dit deel hou ik de bovenkant van de blokken horizontaal. De eerste foto is genomen bij te weinig licht, wat van buiten kwam, flitsen had hier geen zin, maar de detailfoto’s zijn wel met een flitser genomen.

Daar is ook de chaos aan kleuren te zien van de achtergrondstof, die allerlei gekleurde rozetten laat zien, die uitgedeeld worden als je ergens een prijswinnaar bent, daarom komen alle linten naar beneden te zitten over de hele top, je moet wel consequent blijven vind ik. Dit deel wordt smaller en langer dan deel 1, dat komt zo uit en vind ik ook wel mooi. Twee mensen die een relatie hebben zijn ook niet allebei even lang en toch zijn ze samen ook een tweeluik, bij wijze van spreken. Ondertussen is dit bericht weer

een heel verhaal geworden, ik wil jullie wel deelgenoot maken van mijn hersenspinsels. Vandaag de aparte delen eerst maar eens in elkaar zetten en dan is er morgen misschien meer licht buiten om zonder flitser een foto te maken van het geheel. Hoe ik verder ga met horizontale banen weet ik nog niet, maar dat is ook nog niet aan de orde. Eerst dit maar eens in elkaar zetten.