Soms……

…….blijft er iets liggen wat nog afgemaakt moet worden, maar dan komt er weer iets anders om de hoek kijken en dan blijft het liggen. In dit geval gaat het om onze huwelijksquilt, laatst kwam ik hem tegen in een stapel met allerhande zaken. Ik had de

quilt al op mijn bureaustoel gelegd die bij de naaimachine staat, maar als je dan achter de naaimachine kruipt om dingen te doen, dan pak je het gewoon op en legt het even weg, om het na het naaien weer op de stoel te leggen. Gisteren ben ik maar eens begonnen om het door te quilten op de naaimachine. De sterren met onze namen waren al handmatig gequilt, maar daar komt toch niets van of ze  moeten mijn benen breken, zodat ik nergens meer heen kan gaan. Wintersport is geen optie voor mij, ik vindt dat veel te koud, vandaar het idee om het machinaal door te quilten. Wij zijn nu onderhand al 3,5 jaar getrouwd, dus het wordt wel eens tijd dat het huwelijksquilt afgemaakt wordt.

Hoe is het idee van een huwelijksquilt te gaan maken ontstaan? Dat heb ik een hele tijd geleden weleens bericht, maar dat is alweer een tijd geleden. Ik vind een receptieboek niet zo leuk, dat ligt ergens in een kast te verstoffen en hoe vaak kijk je daarin? Nooit dus! Ik had toen van Paternoplaat een raamwerk uitgesneden en dat aan één kant vast gemaakt aan een vierkant van schuurpapier, de gasten konden een stukje stof op het schuurpapier leggen en het raampje dichtklappen voor ze hun handtekening of naam op de stof schreven. En dan ben je aan het naaien en dan kom je ineens deze ster tegen ( 2e foto). Door de tijd zullen er wel meer personen weg gaan vallen, die op onze bruiloft waren, de quilt krijgt steeds meer emotionele waarde!