Ik smelt langzaam weg.

Wie niet, hoor ik jullie denken. Veel komt er nu niet uit mijn handen, maar ondertussen is de tweede hoek klaar. Ik heb notie genomen van jullie

commentaren, maar de grootte van de steekjes zijn ongeveer 1 á 1,5 millimeter, dus grote steken zijn dat niet, de patroontjes zijn ongeveer 5 centimeter en de vierkante stukjes zijn 1 x 1 centimeter. Maar als je op de foto’s klikt dan lijken de stukjes groot. Mijn camera kan prima foto’s maken terwijl ik maar 10 cm boven de patronen hang. Dus ik denk dat alles een beetje vertekend, maar ik hou mijn steekjes in de gaten. Nu nog maar 2 hoeken, maar morgen wordt het weer warm, of dat gaat lukken laten ik wel weten, de naald glijdt weleens tussen de vingers vandaan, dan wordt het weer tijd om de handen te wassen en de polsen even te koelen, toen ik nog bloemist was, stond er een emmertje water in de koelcel, oh wat was dat lekker! Ik ben blij dat het recept van de meloensoep zo goed bevallen is, morgen hoor ik misschien wel of het Berbel gesmaakt heeft, Birgitte (Bietje) is ook al geïnteresseerd. Gisterochtend ben ik de weekend boodschappen gaan doen en het grote probleem was, wat gaan we eten? Ik heb geen zin in warm eten, maar wil wel redelijk normaal eten, het is gelukt om boodschappen te doen waarbij ik niet al te veel moet koken. Eén van die gerechten is spaghetti, die

ik koud afspoel, een paar lepels pesto doorheen roer en daarna fijn gesneden biltong toevoeg. Nu hoor ik jullie denken, Biltong wat is dat? Op de foto hiernaast zien jullie de zuid-Afrikaanse vlag, biltong komt uit zuid-Afrika. Het is vlees wat wordt gedroogd, voor de houdbaarheid, net als wij vroeger onze groenten weckte of inmaakte met zout. Nu is er een bedrijf in ons land, een klein bedrijfje, de eigenaar is een zuid-Afrikaan en deze man droogt Nederlands vlees en bereid het op de manier die in zuid-Afrika gewoon is. Daar koop je het bij de tankstations en in winkels en wordt daar gemaakt van welk vlees dan ook. Alleen hebben ze daar andere diersoorten, zoals springbok. Biltong is hier te koop in drie smaken, naturel, met extra knoflook en zwarte peper en de biltong met piri-piri kruiden, een lekkere pittige soort. Dus we eten een italiaanse spaghetti met een zweem zuid-Afrika. Het vlees is luchtdicht verpakt, de volgende foto laat het vlees in de verpakking zien. Ik ben benieuwd hoe het smaakt. Het vlees is zeer mager, de naturel smaak is iets vetter. Goedkoop is het natuurlijk niet, het proces duurt lang en dit wordt niet in grote hoeveelheden gemaakt. Ik heb al wel een stukje

geproefd en het is lekker.

Het liep vandaag weer eens anders dan verwacht.

Ja, dat kan gebeuren, wanneer je in de vakantieperiodes door wilt gaan met de Bee, alleen Jos was er, dus ik heb met de lunch andere dingen gedaan.

Ten eerste, waar iedereen benieuwd naar was, de koude soep. Neem 1,5 liter kippebouillon( van 4,5 tablet), of zoals ik het gedaan heb, een potje bouillon aanvullen tot 1,5 liter.Voeg daar 1,5 dl slagroom aan toe. Maak met een foodprocessor het vruchtvlees van een galia-meloen fijn. Meng dat door elkaar en voeg een eetlepel citroensap toe en een scheutje tabasco ( of een eetlepel vocht van sambal) toe. Even goed roeren en 1 ons gamba’s toevoegen. Zet het geheel zeker 3 uur in de koelkast, ik heb het een hele nacht in de koelkast gehad en het was heerlijk, vooral bij dit iets te warme weer. Volgens het recept kun je de soep voor het opdienen in de schil van de meloen serveren. Mijn meloen was daar veel te klein voor. Wil je het recept op internet opzoeken, http://www.devlamindepan.nl/soep/so0024.htm .
Omdat alleen Jos er was, hebben we elkaar flink aandacht kunnen geven. Jos is bezig met een quilt die zij al een tijdje in de rust had liggen, omdat andere quilts voorgingen en omdat ze een beetje vastgelopen was. Op een gegeven moment gaat iedereen zich bemoeien met hoe je verder moet gaan, daar was ze een beetje onzeker van geworden en daarom moest de quilt even naar een rusthuis, lees hoek van het atelier.  Ik heb heel lief gevraagd of ik een foto mocht maken voor mijn blog, maar dat mocht niet, wat ik wel voor kan stellen. Ik kan wel

verklappen dat er op de voorkant vogeltjes te zien zijn, één er van kun je zien op haar website, die je kan vinden op www.quilthoofd.nl, wel mocht ik een foto maken van de achterkant, ze zat heerlijk te werken met haar vriendje het tornmesje. Er was voor mij nog wel de vraag of er een rand omheen moest of niet. De rand had ze al om de quilt gespeld, dus eerst kijken met rand, daarna de spelden los en dan kijken zonder rand. Met rand sloot de quilt mooi af, zonder dat het een gevangenis is geworden. Daarna werd Henk erbij gehaald om zijn oordeel te vellen en we waren het alledrie met elkaar eens. Het uihalen met het tornmesje moest omdat er een klein randje om het middeldeel loopt met verschillende kleuren, het is maar 0,5 cm breed en het blauw liep veel te veel door. Nu komt daarvoor in de plaats heel licht blauw en heel licht geel. Nu weten jullie nog niets, maar volgend jaar op de Open Europese Quilt Championship te Veldhoven zal deze quilt stralen. Eigenlijk begon het heel eenvoudig, maar zoals ik van Jos gewend ben, bouwt ze het uit tot iets groters, er zijn nog wel een paar creatieve hobbels te nemen, waar ze zich nu al zorgen over gaat maken, maar het zal vast goedkomen. Hieronder nog een foto van de achterkant, waarop het quiltwerk goed te zien is, maar het verklapt nog steeds niets, dit is ons geheimpje.

Oh, het is zo leuk om iets geheim te houden en ondertussen iedereen gek proberen te maken!! Maar jullie vragen je natuurlijk ook af wat ik gedaan heb, nou één hoek met tulpen ik klaar, met de tweede hoek ben ik met tulp nr.2 bezig. Als Gerda en Diny er vandaag geweest waren, was ik niet zover gekomen, want als gastheer heb je altijd van alles te doen en vaak komt er niets van werken. Maar vandaag was het eigenlijk erg relaxt. Gisteren berichtte ik dat de komende dagen zeer warm zouden worden en dat het dan heerlijk weer was voor appliqueren. Van mij mag het ook gewoon 25 graden Celsius zijn, maar als je je toch rustig houdt, omdat het te warm is om iets te doen, kun je beter gaan zitten appliqueren en doorademen met een glas koud water naast je, ook is het heerlijk om je polsen te koelen in een bak water die je in de koelkast hebt staan. Boodschappen doe ik zo vroeg mogelijk en strijken stel ik uit tot het wat koeler gaat worden, want anders leg ik het af. Suicide is painless zeggen ze, maar ik vind dat mijn tijd nog niet gekomen is, dus ik ga het niet opzoeken.

Hiernaast de drie tulpen op de driehoek, ik heb goede reacties gekregen gisteren, die ik in mijn achterhoofd hou tot de quilttop in elkaar gezet moet worden. Wat betreft de reactie van Digna over de tulpen revers-appliqueren, denk ik dat juist die bolling van de tulpen nu, straks mooi uit gaat komen als ik er met een ruimte van 2 millimeter langs heen ga quilten. Dan gaat ze nog iets boller staan en je zult zien hoe mooi dat gaat worden. Ik ga rustig verder met appliqueren en zal de resultaten later laten zien.

Het begint er steeds meer op te lijken.

Ja, inderdaad, steeds meer begint het er op te lijken. Ik heb voor het beeld alles eens even op de vloer gelegd, zodat ik en jullie kunnen kijken hoe ver

ik ondertussen ben met de Tulip Tiles. De blokken met tulpen liggen nog niet goed, het is maar voor het idee, maar ze komen wel in deze draai te liggen. Liesbeth Wessels vroeg gisteren aan me, of de vakantie al helemaal vergeten was en ik over gegaan was tot de orde van de dag. De vakantie ben ik nog lang niet vergeten, maar ik vind het niet echt nodig om hier nog veel over te berichten. Zo af en toe zal ik dat nog weleens doen, eerlijk gezegd heb ik dat achter de hand als er niets gebeurt is hier. Heel onsympathiek gezegd wordt het dan vulmateriaal, Ik heb de dag in de Hanbury tuin 50 foto’s gemaakt, waaronder een smeedijzeren koepeltje. Deze koepel is erg geschikt om te plaatsen als ik een bericht plaats over het appliqueren van een raster over een ondergrond met diverse kleuren stoffen. Misschien komen er ook wel foto’s over Monaco, want dat prinsdom is toch wel zeer apart, zeker omdat een appartement qua kosten begint bij 1 miljoen euro. Prins Albert II gaat volgend jaar trouwen, misschien is dat een aanleiding. Ik ben al begonnen met het appliqueren van de tulpen in de hoekblokken, 12 tulpen zijn het en er zijn er al 2 klaar. Ik appliqueer elke tulp met een garen wat er

qua kleur dichtbij komt, de hoeken in de blaadjes zijn het lastigst, de ene lukt beter dan de andere. Perfectie is iets wat je kunt benaderen, maar van mij mag het ook te zien zijn dat het handwerk is, erg zwaar til ik daar niet aan, maar ik probeer het wel te benaderen. Zoals ik al eens eerder tegen iemand heb gezegd, de quiltpolitie bestaat niet!! Morgen komt de Bee te samen bij mij, dus de boodschappen zijn binnen op een paar dingen na, de laatste doe ik morgenvroeg, zoals verse broodjes. Ik heb al wel een heerlijke soep gemaakt, die perfect is voor het warme weer dat verwacht wordt. Verklappen wat voor soep het is die ik even niet, misschien lezen Jos,Gerda en Diny morgenvroeg dit bericht wel. Of ze dat gedaan hebben weet ik rond half elf wel. Morgen geef ik wel een reactie, wat ze van de soep vonden en dan plaats ik ook het recept wat ik van internet geplukt heb. Deze soep heb ik nu voor de eerste keer gemaakt, dat doe ik wel meer met nieuwe recepten. De kans bestaat dat het mislukt, maar in dit geval niet, ik heb stiekum

geproefd. Nu maar vlug aan de 10 tulpen die nog wachten om geappliqueerd te worden, gelukkig wordt het lekker warm dit weekend, dus een rustig werkje zal uitkomst brengen.

De hoeken – vervolg.

De hoeken zijn bijna klaar om geappliqueerd te worden, nog 6 vierkantjes moet ik omvouwen en even vastzetten met een draadje garen. De foto is

een beetje donkerder uitgevallen, geloof ik. Maar tegen de tijd dat jullie dit lezen zijn alle 12 tulpen klaar om geappliqueerd te worden. De patroontjes heb ik hier opgespeld, maar eigenlijk weet ik nog niet of ze goed zitten, sommige punten van de tulp raken de rand van de stof. Als alles gevouwen is ga ik maar eens kijken hoe ze hun definitieve plaatsen krijgen. Daarna wordt het weer wachten tot de 18e Juli, of zoals de laatste keer de 20 e Juli. Ik moet ook eens tijd gaan uittrekken voor een geheim project, daar kan ik niets over vertellen, omdat ik niet weet of diegene meeleest. Daarnaast zijn er nog projecten die liggen te wachten op naald en draad. Sorry, vandaag een kort bericht, morgen misschien meer.

De berg is geslecht.

Ik heb toch nog eventjes tijd gehad om nog wat patroontjes te maken voor de 4 hoeken van de Tulip Tiles. De berg met was is geslecht, het hangt en

ligt weer netjes in de kast. Nu nemen wij het meest hoog nodige mee op vakantie, overal zijn winkels mochten we een tekort krijgen. Daarom zijn onze koffers nooit zo vol dat ze bijna niet dicht te krijgen zijn, ook niet als we terug gaan. Daarom was het maar één trommel met was, alhoewel er nog 3 overhemden moeten wachten tot de volgende keer. Maar goed, dat is ook weer voorbij, over tot de orde van de dag. Ik ben bijna klaar met de patroontjes, er ontbreken er nog een paar, de rechter tulp moet nog een blaadje aan de zijkant krijgen en het derde blaadje aan de achterkant, een vierkantje erboven zoals bij de paarse tulp in het midden.  Ik heb alvast de patroontjes op het driehoek gespeld, maar de uiteindelijke plaats moet nog bepaald worden. Donderdag is er een Bee bij mij met de groep van Jos, Gerda en Diny, misschien kan ik dan gaan appliqueren. Alle 4 de hoekblokken worden hetzelfde. Eigenlijk moet het geheel op een delftsblauw tafereel lijken, maar dat vindt ik niet zo mooi, daarom de 2 verschillende roze tulpen en de paarse. Morgen hoop ik mijn patroontjes af te hebben en dan is het appliqueren een fluitje van een cent, hoop ik.
Nu nog even terug naar de recente geschiedenis, ik heb wel  een paar foto’s laten zien over onze vakantie en jullie hebben er over kunnen lezen, maar Bordighera hebben jullie nog niet gezien. Dat maak ik nu goed! Bordighera ligt net over de grens met zuid-Frankijk, Ventimiglia is de grensstad en

dateerd al van voor de Romeinse tijd. Op de verkeersborden wordt het vaak weergegeven als XXmiglia en dat komt doordat het 20, venti, oude mijlen van de grens ligt. Nu denken jullie, dit klopt niet, maar tot in 1800 hoorde Nice bij Italië. Bordighera ligt een paar kilometer naar het oosten. De streek Ligurië, waartoe Bordighera behoort wordt ook wel de bloemenriviera genoemd. Doordat het er in de winter nooit vriest kunnen veel tropische planten er goed gedijen. Daarom staat het vol met palmen en de kleurige Bougainvillea’s, die als klimplant langs huizen en pergola’s worden aangeplant, maar ook als geknipte hagen, wat natuurlijk voor mooie kleur vlakken zorgt. Op de volgende foto zie je die hagen en heb je nog wat wisselgeld in je portomonnee, een appartement op de bovenste verdieping van het witte pand is laatst verkocht voor 1 miljoen euro. Dit pand was een vervallen paleis en is verbouwd tot appartementen. Iets wat je veelvuldig ziet in deze streek. Veel engelse rijken hebben hier gewoond in het verleden. De foto van

het witte pand heb ik genomen op het dakterras van het hotel, net als de foto over de huizen naar de Middellandse zee, die hier Ligurische zee heet. Als het erg warm was in de tuin, dan kon je hier nog weleens een beetje wind vinden en het was ook weleens een mooie vluchtplaats om aan de andere gasten te ontsnappen. Als je met z’n drieën in de tuin zat dan schoof iedereen aan, tot het één grote groep werd. Dat is nog weleens gezellig, maar niemand durfde even alleen of met z’n tweeën apart te zitten. Een soort kudde gedrag. Sommige mensen wordt je snel zat, anderen zijn goed gezelschap. Als je hier
‘s ochtends om 5 uur wakker wordt, dan is de lucht bezwangerd met vogel geluiden, al vroeg vlogen de zwaluwen rond en de duiven nestelen zich in de bladeren van de palmen. Weer eens wat anders dan een eik of een berk.

Waar waren we gebleven?

Het is nog een beetje wennen om thuis te zijn, toen we zaterdagavond om 18.00 uur thuis kwamen, waren we moe van de reis, we gingen vroeg slapen

en sliepen vrijwel meteen. Sommige dingen moet je even opruimen en de koffer is geopend om mijn quiltspullen te zoeken. De foto hiernaast laat zien dat ik nog iets gedaan heb in Bordighera, in de schaduw van de bomen in de tuin kon ik nog wel even werken. Natuurlijk had ik heel wat bekijks van de mensen uit onze groep. Er was een oude friese dame uit Dokkum, Hinke genaamd, die meteen mijn kant uit kwam, er werd geroepen dat haar koffie koud werd, het kon haar niets schelen, want dit interesseerde haar. Opeens vroeg ze, met pretoogjes, of ze in mijn bakje mocht rommelen, dat vond ze helemaal het einde. Dus heb ik van alles verteld over mijn nieuwe vingerhoed en hoe het apparaatje werkt waarmee de draad in de naald wordt gedaan. Waar zoiets te koop was, vroeg ze, ik heb haar maar naar Earnewoude verwezen. Deze Hinke was 83 en reed nog in haar autootje, dus dat zal wel een ritje door Friesland worden. Het mooiste vond ze het om hard te rijden en dan vooral op een slingerweg, maar dat deed ze alleen maar als er verder geen verkeer op de weg was. Ze moest soms zoeken naar nederlandse woorden, maar probeerde geen fries te spreken, de wereld was groter dan dat stuk mooie friese land. Heerlijk zulke mensen die nog jong van geest zijn, al worden de botten wat stram. In het plaatsje Dolce Acqua hebben we een diapresentatie gezien over het sobere leven in dat dorp in de bergen, een groot deel in 3D, met geluidseffecten en geuren. Na afloop konden we nog een maquette zien die gemaakt olijvenhout en daar kwam ik een vloer tegen, met mooie sterren. Alle mensen zijn er gewoon

overheen gelopen, maar ik moest hier toch even een foto van maken. Misschien inspireert het iemand om hier een quilt van te maken, misschien ik zelf wel. Toen wij vrijdag de terugreis maakten van Bordighera naar Weil am rhein, in zuid-Duitsland, moesten we door de Gotthardtunnel in Zwitserland, maar het was zulk mooi weer, dat Jan, onze chauffeur, ons over de Gotthardpas heeft geleid. Dit was een mooi kadootje, want met het weer van die dag heb je mooie vergezichten. Boven op de berg zijn we gestopt en de temperatuur was hier veel beter dan beneden in het dal, 24 graden, wat erg warm is voor boven op de berg. Op deze berg ligt ook de waterscheiding, het water aan de zuidkant stroomt uiteindelijk naar de Middellandse zee en het water van de noordzijde stroomt uiteindelijk naar de rivieren die hun stroomgebied naar het noorden hebben, waaronder de Rijn. De oorsprong van de Rijn hebben we gezien en begint heel helder. De afdaling had nog een paar leuke haarspeldbochten voor ons in petto en Jan heeft ons weer veilig beneden gebracht. Ik moet zeggen dat ik dit natuur tafereel veel mooier en indrukwekkender vindt dan het over de top rijke leven in

Monte-Carlo, maar ik kan jullie vertellen dat er een film aan komt met Julia Roberts en Nicole Kidman. Daar waren ze opnames voor aan het maken bij Hotel de Paris naast het Casino in Monte-Carlo. In de anderhalf uur dat we op het terras zaten bij Cafe de Paris, tegenover het hotel, hebben we de opnames kunnen zien, Nicole en Julia komen het hotel uit en worden aangevallen door paparazzi-fotografen. In die anderhalf uur hebben ze niets anders gedaan. Nicole en Julia heb ik niet echt kunnen zien door de drukte op straat en ondertussen komen er ook nog casinogasten aan in de meest dure auto’s. Om even in het eerste gedeelte van het casino te kunnen kijken, vooral naar het plafond, had ik mijn lange spijkerbroek aangedaan, want in korte broek kom je niet binnen. Het ziet er allemaal feeëriek uit in de avond, dat je het idee krijgt dat de wereld alleen maar uit Jetset bestaat, je hoeft de krant er maar op open te slaan om er achter te komen dat het tegendeel waar is. Het is leuk om een keer gezien te hebben, wat de beau-monde doet om hun geld te verdienen en ermee te koketteren, maar het is gelukkig niet mijn leven. Zo, nu hoop ik voor mijn vroege lezers, dat dit bericht weer een fijn ochtend gevoel geeft. Straks staan er 2 koffers klaar, waarvan de inhoud gewassen, gedroogd en gestreken moet worden, dus veel hobbytijd zal er niet wezen, maar ik doe mijn best.

Ik ben er weer!!!!

Het leuke van weg gaan is thuis komen. De koffers staan nog ongeopend, maandag ga ik pas wassen. Maar de vakantie was fantastisch. Mijn jas en een trui voor koude avonden zijn ongebruikt gebleven. Na ruim een week veel pasta gegeten te hebben ben ik nu weer toe aan aardappels en groente.

We zijn op verschillende locaties geweest, waaronder Monaco, maar ook in een tuin die ontworpen was door meneer Hanbury, die allerlei planten uit de hele wereld verzamelde en in zijn tuin plantte. In deze tuin kwam ik deze moorse toren tegen die zo al indrukwekkend was, maar nog indrukwekkender werd naarmate je dichterbij kwam. Zoveel moorse figuren die zo in een quilt zouden passen. De volgende foto is er één van zo’n figuur. Het is erg warm geweest en het geluk van de laatste zeer hete dagen was, dat het reisdagen waren in de bus met airconditioning. In 10 dagen tijd hebben we 3200 km afgelegd en 1200 liter diesel verstookt. Nog een paar cijfers zijn die van te temperaturen, gistermiddag was het op de snelweg van zuid-Duitsland naar Nederland 35 graden, net voor Keulen kregen we een onweersbui en daalde de temperatuur naar 25 graden Celsius. Na dat de regen over was steeg de temperatuur weer even snel als dat het gezakt was naar de 35 graden Celsius. Af en toe moest er wel gepauzeerd worden en dan voelde je de temperatuur, maar daarna konden we weer de bus in met air conditioning. Dat reist wel zo prettig. Ik hoop dat jullie mij niet al te veel hebben gemist, dat heb ik jullie wel! Maar vanaf nu ga ik jullie weer volgen, het zal nog wel even achterstallig lezen worden, maar daar verheug ik me wel op. Op quiltgebied heb ik niet zo veel gedaan, ik had wel wat meegenomen en daar ben ik wel mee bezig geweest, maar toen de naald uit mijn vingers begon te glijden door het zweet ben ik gestopt. Binnen kort meer daarover.