Lekker weekendje weg.

Afgelopen vrijdag reisden Henk en ik af naar de stad waar altijd wat te doen is, het stoplicht springt op rood, het stoplicht springt op groen. Je raad het al, Almelo. Dit is zeker geen suffe stad, de mensen zijn er gemoedelijk, maar er wordt hard gewerkt.

We verbleven in het Theaterhotel Almelo, een prima excuus voor een weekendje weg. Het hotel is eigendom van de welbekende familie met een toekan als herkenningsteken. De toekan was hier niet te vinden. Ik vond het een gat in de markt om een combinatie van hotel en theater gecombineerd te zien. Wij hadden een arrangement geboekt, waarbij het eten ook in het arrangement zit. Zo zaten wij zaterdag avond om 17.30 uur aan ons tafeltje voor een buffet, om 19.45 uur gaat dan de bel om naar het theater te gaan. In de pauze komen ze met een drankje rond, ook al blijf je achter in de zaal. Na de voorstelling konden we weer naar ons tafeltje voor een dessertbuffet. Nu wil ik om 22.00 uur niet echt veel meer eten, normaal eet ik na 20.00 uur niets meer, maar dit kon ik niet afslaan. Gelukkig was er zondagochtend nog genoeg over bij het ontbijt.  Op de foto hierboven zie je het aparte vierkante dak, daaronder zit de rooftoproom, die wij hadden geboekt, dit was de enige kamer op de 7e verdieping, die wat meer ruimte bied, ook het terras aan de voorkant en zijkant is wat groter. Zaterdag was ik de stad in gegaan voor een verkenning en heb leuke dingen gezien. Ik had een boek meegenomen om eens rustig door te kunnen nemen, dat is gelukt, maar om meer te weten te komen over Acryl verf kwam ik dit boek tegen.

Er zit zelfs een DVD bijgesloten, niet dat ik wil gaan schilderen, maar het is nooit weg om wat meer kennis te hebben over de materialen waar je mee werkt. In één van de mooie straatjes kwam ik ook een naaimachine winkel tegen, daar kon ik niet aan voorbij lopen. Ik had me niet voorbereid op deze winkel, wil al een poosje een nieuw voetje aanschaffen, maar wist niet meer welke. Toch heb ik 2 voetjes aangeschaft en nog wat garen, 5 kleuren paars van licht naar donker. De naaimachine voetjes zijn nummer 10 en 23! Eigenlijk wilde ik voetje 21 hebben, leek

mij meer geschikt, maar die was niet op voorraad. Van dit voetje is geen beschrijving ingesloten, daar moet ik het www nog voor napluizen. Vergeet ik bijna te vertellen naar welke voorstelling we geweest zijn. Spirits of the Dance heette het en het werd gedanst door een groep uit het oostblok, één van de groepen die zijn gevormd na het succes van Riverdance, groot geworden door Michael Flatley. Na dit succes zijn er diverse groepen over de wereld gevormd door Flatley, waarvan dit er één was. Wat zeg je, weet je niet meer wat Riverdance was, hier is een geheugensteuntje,