Gouden dag.

Gisteren had ik een afspraak met mijn zoon, dat gebeurt niet vaak, zijn moeders zijn druk bezet. Maar ik moest de foto’s nog zien van Australië, vandaar de afspraak, mijn zusje moest even weg, dus DS en ik hebben op elkaar gepast. We zijn gaan stempelen met zijn letters, die ik laatst voor hem en mezelf heb gekocht. Dit kereltje is 4,5 jaar en schrijft zijn

eigen naam al en de G van Guido schrijft hij niet in spiegelschrift. Hij is al een tijdje met letters bezig, in Australië heeft hij het strand vol geschreven, dus wat dit in de toekomst moet gaan worden, ik hou mijn hart vast. Is gek op motors, zijn moeders hebben er alle twee één, hij kent de afzonderlijke geluiden. Hij kan ook goed onthouden, luisteren is wat minder en selectief, maar dat hoort ook wel bij zijn leeftijd. Het is een knuffelkont en is verliefd op verschillende meisjes. Casanova eat your heart out! Ik heb dus genoten van hem vanmiddag en af en toe maakt hij rake opmerkingen, hij beseft natuurlijk de strekking nog niet. Vanaf dat hij 3 maanden was, totdat hij naar de creche ging, toen was hij net 1 jaar geworden, heb ik elke maandag op hem gepast en verzorgd. Dit vergeet ik mijn leven niet meer, met 6 maanden, 7 maanden en 8 maanden gingen we samen een ijsje eten, hij kreeg natuurlijk maar een paar lepeltjes. Die derde keer dat we er waren, wist meneer precies waar we waren en wat we gingen eten. Zijn moeder was er natuurlijk niet zo blij mee, maar dit was mijn dag.

Hier zit hij een cracker met chocoladepasta te eten en op zijn linker mouw zitten de verfspetters en ik ben zelf ook niet onberispelijk uit de verfstrijd gekomen.