Wordt je daar niet blind van?

Dit vroeg mijn lief gistermiddag aan mij toen ik de groen-gele blokjes aan het uitleggen was op een grote lap. Is dit positief bedoeld of niet, ik denk positief. Gistermorgen begon ik met deze 8 kleuren, die soms heel dicht

tegen elkaar aanzitten. Ik heb nog eens even naar mijn plan gekeken en heb nu 160 blokjes, ga ik die uitleggen in een patroon van 10 x 16 blokjes, wat doe ik. Toen bedacht ik dat ik eigenlijk nog wel blokjes wilde van de middenstof met in het hart één van de 8

groen-gele kleuren. Maar hoe ga ik die weer inpassen in het patroon? Ik heb er 16 blokjes bij gemaakt en dan wordt het
11 x 16. Ik heb een grote lap gepakt die ik altijd wel heb liggen om patroontjes op te spelden en ben begonnen stapels te

maken waar alle 9 blokken inzitten. Ik moest er alleen steeds 2 bij pakken om aan 11 blokken te komen. Toen ik zo ver was als hiernaast, vroeg hij of ik er niet blind van zou worden. Bij deze 3 rijen was ik al helemaal blij, dit had ik in mijn hoofd en kijk eens de kleuren zijn bij elkaar heel warm. Dus dan maar verder, hoe ziet het eruit als alles ligt. Terwijl ik dit schrijf zit ik me af te vragen of er nog een rand om zou moeten, ik denk het niet. De foto is niet scherp, maar zo krijg je wel een idee hoe de kleuren in elkaar overvloeien.

Nu kan ik rij voor rij los gaan halen en nummeren voor ik de blokken tot rijen ga naaien. Daarna wordt rij voor rij genaaid, ik zal mijn bureau maar vast leeg gaan ruimen, want anders voorzie ik problemen. Meestal heb ik daar niet zo’n zin in, ik wil dan alleen maar naaien en het resultaat zien. Maar zit ik dan te naaien dan dondert er van alles op de vloer omdat er van alles af geschoven wordt. Daar heb ik al eens mee geleerd. Dus maar eens naar mezelf gaan luisteren dan? Er beginnen al wel ideeën voor een naam op te borrelen in de trant van lentekriebels of groene stroom, maar ik ben nog lang niet klaar, het kan nog alle kanten op, zelfs: in een groen- groen knollen- knollenland.