dinsdag 4 mei 2010
Dodenherdenking.
Het is vandaag weer de nationale dodenherdenking. We herdenken dan de velen doden die in de diverse oorlogen zijn gevallen. Er zijn een paar groepen die altijd vergeten worden. Ik weet wel dat 6 miljoen joden erg veel is, maar zij waren niet de enigen. Zigeuners, geestelijk gehandicapten, Homoseksuelen, communisten, Jehovageuigen behoorden ook tot de vervolgden. Van huis uit werd dodenherdenking erg belangrijk gevonden, we gingen altijd naar het monument toe om stil te staan bij de gevallenen. Langs de Utrechtseweg staat dit monument wat uitkijkt over
de Rijn. Het is het monument voor de vrouwen die een belangrijke rol hebben vervuld tijdens de 2e wereldoorlog. Ik heb deze foto laatst genomen toen ik naar het Museum voor Moderne Kunst Arnhem ben geweest. Ik zat toen even rustig in het zonnetje over de Rijn uit te kijken, dit is zo’n leuk stukje van de stad, achter je raast het verkeer de stad in of de stad uit. Onder het monument is een plaquette met een gedicht. Ik heb een foto gemaakt van het gedicht, wil je het gedicht beter lezen klik dan op de foto.
Ik vindt het toepasselijk om op deze dag hierbij stil te staan. Maar ik wil ook denken aan allen die gevallen zijn. Wat ik nooit geweten heb, is dat het de bedoeling was dat Polen volledig vernietigd zou worden, er mochten er nog wel een aantal overblijven en die zouden tot nut van het duitse volk gesteld worden en later verdwijnen. Daar krijg je toch de kriebels van. Of we er wat van geleerd hebben betwijfel ik. De volgende foto laat de plaquette zien die op het pand naast dit monument zit. De tekst daarop
zegt genoeg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Voor mij lijkt het alsof we nooit leren van ellende uit het verleden. Al die oorlogen en geweld. Iedereen wil meer en vooral zonder er wat voor te doen. Mijn oma had vroeger een spreekwoord dat nog steeds geldt: "Te is nooit goed, alleen in TEvreden". Het lijkt alsof niemand meer tevreden is met wat hij of zij heeft. Ik denk dat dit de oorzaak is van veel oorlog, geweld en andere ellende. En dat stemt me droevig.
He, als ik mijn reactie teruglees, lijkt die wel erg verdrietig. En dat terwijl ik normaal erg optimischtisch ben. Het glas is altijd halfvol en niet halfleeg. Het stoort me alleen dan men kijkt naar wat men NIET heeft of NIET kan. En niet naar wat WEL kan of wat met WEL heeft.
Dus een oproepje, kijk vooral naar wat je WEl hebt, WEL kan en WEL zou willen doen. Een mens moet altijd wat te wensen overlaten.
Een reactie posten