Waar gaat de reis heen?

Ja, waar zou de reis heen gaan, er ligt een quilt en wat zit er in die blauwe tas?  In die tas zit mijn Bernina, die gaat voor een onderhouds beurtje naar de naaimachinewinkel. Jos gaat ook mee met haar Bernina. Dus met ons vieren in de auto op weg naar Veghel. Ik weet dat is een eindje rijden, maar onze machines komen daar vandaan en de service is perfect. Het verhaal zit zo, In 2002 deed Jos mee met de wedstrijd van de European Quilt Championships in waalre. Ze had hard gewerkt aan een quilt met de naam Basic existance en werd Europees Kampioen, de hoofdprijs waar zij mee naar huis ging was een Bernina 440 QE. Kijk voor de quilt naar www.quilthoofd.nl , onder de foto’s vind je heel veel over Basic existance. Een aantal jaren later waren we weer in Waalre, nu hingen er quilts van ons twee, van Jos de quilt die zij maakte van de overhemden en stropdassen van haar overleden man Dries, die zij verleden noemde. Er overheen zat een transparante laag die zij heden noemde. Ik had de quilt Nelson’s Smile ingestuurd. Prijzen vielen er niet voor ons, maar daar gingen we ook niet van uit, het meedoen was al leuk op zich. Jos sprak met de winkel van Rijkers over een nieuwe machine die op de markt was gekomen, met bredere voetjes. De volgende dag toen we naar Waalre toe reden, we zijn alle dagen geweest, had Jos haar machine achter in de auto staan en op de terugweg stond haar nieuwe machine achterin. In de auto hebben we wat zitten praten en ontstond er een idee, de volgende dag heb ik bij Rijkers gevraagd of ik de machine die van Jos was geweest kon kopen. Ik heb toen een verkoopsprijs gehoord en met het thuisfront gebeld. Ik vond het eigenlijk nogal wat om zo snel een naaimachine te kopen, maar Henk gaf mij toestemming om de knoop door te hakken. Daarom gaan we nog ieder jaar samen voor een onderhoudsbeurt naar Veghel. Jos vond en vindt het nog steeds fijn dat ik haar oude machine heb en bij mij is dat precies zo. We maken van te voren telefonisch een afspraak en omdat we van ver komen, kunnen we wachten op onze machines en nemen we ze weer mee naar huis. In de tussentijd lopen we wat door Veghel en eten iets in het centrum, het is elk jaar weer zoeken waar dat restaurant nu ook weer is, maar elke keer vinden we het ook. We waren vandaag weer Hoogh Bezoeck daar en hebben ons gelaafd aan een overheerlijke Italiaanse bol gevuld met oude en jonge kaas met soep eromheen, Veel calorieën, maar overheerlijk. Op een gegeven moment hebben we onze machines opgehaald en nog wat dingen die we gekocht hadden en zijn naar huis gereden.

Op weg naar Veghel reden we door Nijmegen en wat gisteren nog Annastraat heette is vandaag de Via Gladiola. De tribunes stonden al klaar om de lopers van de Nijmeegse Vierdaagse in te halen, dit kon is niet laten schieten, dus ik heb er al rijdend een foto van gemaakt. Het komt niet elke dag voor dat er een tribune langs de straat staat. Ik wens alle lopers een fijne dag toe!