De berg is geslecht.

Ik heb toch nog eventjes tijd gehad om nog wat patroontjes te maken voor de 4 hoeken van de Tulip Tiles. De berg met was is geslecht, het hangt en

ligt weer netjes in de kast. Nu nemen wij het meest hoog nodige mee op vakantie, overal zijn winkels mochten we een tekort krijgen. Daarom zijn onze koffers nooit zo vol dat ze bijna niet dicht te krijgen zijn, ook niet als we terug gaan. Daarom was het maar één trommel met was, alhoewel er nog 3 overhemden moeten wachten tot de volgende keer. Maar goed, dat is ook weer voorbij, over tot de orde van de dag. Ik ben bijna klaar met de patroontjes, er ontbreken er nog een paar, de rechter tulp moet nog een blaadje aan de zijkant krijgen en het derde blaadje aan de achterkant, een vierkantje erboven zoals bij de paarse tulp in het midden.  Ik heb alvast de patroontjes op het driehoek gespeld, maar de uiteindelijke plaats moet nog bepaald worden. Donderdag is er een Bee bij mij met de groep van Jos, Gerda en Diny, misschien kan ik dan gaan appliqueren. Alle 4 de hoekblokken worden hetzelfde. Eigenlijk moet het geheel op een delftsblauw tafereel lijken, maar dat vindt ik niet zo mooi, daarom de 2 verschillende roze tulpen en de paarse. Morgen hoop ik mijn patroontjes af te hebben en dan is het appliqueren een fluitje van een cent, hoop ik.
Nu nog even terug naar de recente geschiedenis, ik heb wel  een paar foto’s laten zien over onze vakantie en jullie hebben er over kunnen lezen, maar Bordighera hebben jullie nog niet gezien. Dat maak ik nu goed! Bordighera ligt net over de grens met zuid-Frankijk, Ventimiglia is de grensstad en

dateerd al van voor de Romeinse tijd. Op de verkeersborden wordt het vaak weergegeven als XXmiglia en dat komt doordat het 20, venti, oude mijlen van de grens ligt. Nu denken jullie, dit klopt niet, maar tot in 1800 hoorde Nice bij Italië. Bordighera ligt een paar kilometer naar het oosten. De streek Ligurië, waartoe Bordighera behoort wordt ook wel de bloemenriviera genoemd. Doordat het er in de winter nooit vriest kunnen veel tropische planten er goed gedijen. Daarom staat het vol met palmen en de kleurige Bougainvillea’s, die als klimplant langs huizen en pergola’s worden aangeplant, maar ook als geknipte hagen, wat natuurlijk voor mooie kleur vlakken zorgt. Op de volgende foto zie je die hagen en heb je nog wat wisselgeld in je portomonnee, een appartement op de bovenste verdieping van het witte pand is laatst verkocht voor 1 miljoen euro. Dit pand was een vervallen paleis en is verbouwd tot appartementen. Iets wat je veelvuldig ziet in deze streek. Veel engelse rijken hebben hier gewoond in het verleden. De foto van

het witte pand heb ik genomen op het dakterras van het hotel, net als de foto over de huizen naar de Middellandse zee, die hier Ligurische zee heet. Als het erg warm was in de tuin, dan kon je hier nog weleens een beetje wind vinden en het was ook weleens een mooie vluchtplaats om aan de andere gasten te ontsnappen. Als je met z’n drieën in de tuin zat dan schoof iedereen aan, tot het één grote groep werd. Dat is nog weleens gezellig, maar niemand durfde even alleen of met z’n tweeën apart te zitten. Een soort kudde gedrag. Sommige mensen wordt je snel zat, anderen zijn goed gezelschap. Als je hier
‘s ochtends om 5 uur wakker wordt, dan is de lucht bezwangerd met vogel geluiden, al vroeg vlogen de zwaluwen rond en de duiven nestelen zich in de bladeren van de palmen. Weer eens wat anders dan een eik of een berk.