Logcabinnetje.

Soms zijn kleine dingen leuk om mee te spelen en vooral als je op vakantie gaat. Je wilt niet te veel meenemen, maar ook niet vlug met de handen in het haar zitten, omdat datgene wat je mee hebt genomen op is.  We waren als eens in Nice, Frankrijk, geweest en daar wilden we weer een keer heen. Na een jaar of tien gingen we dus nogeens. Een week lang, lekker eten, Boulevard d’anglais, Museum Of Modern Arts, Oude kerken, enz. toen we er aankwamen wisten we al gauw weer, waarom Nice niet leuk is. Altijd druk, het vele verkeer op de Boulevard. Er kwam een nieuwe narigheid bij, in de nacht worden de vuilnisbakken geleegd, daar werden we de eerste nachten wakker van. Maar toch Nice is en blijft leuk, al hebben we er een haat-liefde verhouding mee. Na die week gingen we nog een week meer landelijk recreëren in een bed and breakfast. Deze werd gerund door 2 engelse heren. In de tuin heb ik heerlijk zitten naaien met een ondergrond, verdeeld in lijnen, die een centimeter uit elkaar staan en restjes kleurige stofjes. Je maakt

gewoon blokjes en later weer thuis, naai je ze aan elkaar. Je moet wel een plan hebben qua kleuren, want in 1 blokje kun je 4 verschillende kleuren verwerken. In de randen wilde ik rust, door wit, grijs en zwart te gebruiken.

Later toen dit quiltje in elkaar zat, kwam de vraag: Hoe quilt ik hem? Ik heb het in rechte lijnen gedaan en machinaal. Nu ik dit bericht schrijf en de foto boven me zie, ont dek ik dat er een gelijkmatig raster van blauwe blokjes door het quiltje loopt en 4 rode blokken. Zo heb ik dat niet bedacht en ineens zie ik dat hetzelfde het geval is met de groene blokjes. Geel, rood en rose zijn niet in een raster verwerkt. Gelukkig! Sinds ik mijn quiltfoto’s hier op het blog publiceer, heb ik gemerkt dat vooral de beginners en enkele speelvoorbeelden geen naam hebben gekregen, zo ook deze. Ik heb nu besloten dat deze LA VIE EN ROSE gaat heten, door de rode blokjes en omdat het in Frankrijk is ontstaan.