Vorig jaar, 8 februari, was er een redactievergadering van ons
Quiltersgilde. Inge Schoonderwoerd vroeg ons toen wie er mee wilde doen,
in samenwerking met het Stidoc en het Sieboldhuis in Leiden om aan de
hand van de collectie van het museum werk te gaan maken voor het
Textielfestival 2015. Ik heb me toen opgegeven, alhoewel ik niet wist
wat me te wachten stond. Flox den Hartog-Jager, Gemma Versluys en ik
werden uitgenodigd. Op 22 September hadden we de eerste dag, een
maandag, we mochten gewapend met fototoestel het hele museum door, alles
wat interessant was werd op de gevoelige plaat vastgelegd.
Het
was de bedoeling om uit te gaan zoeken, uit het vele aanbod, wat jij
interessant vind en daarmee aan de slag te gaan. Dit was echt een
leerproces voor mij! Het was ook de bedoeling om 'out of the box' te
werk te gaan, dus buiten je eigen comfort zône.
Mijn uitgangspunt werd een porseleinen schaaltje.
Ik
ging op zoek naar de eigenschappen van dit schaaltje, ging dat vertalen
naar materiaal wat die eigenschappen het best konden 'verwoorden'. De
eigenschappen waar ik voor koos waren, de glans, de doorzichtigheid en
de breekbaarheid. De glans heb ik verbeeld door touw te gebruiken, daar
repen van een plastic tas om te winden en dit met een zigzag-steek aan
elkaar te verbinden. Een onderdeel van de blauwe opdruk heb ik op dunne
los geweven stof genaaid en op het schaaltje gelegd, je kunt door de
stof in het schaaltje kijken.
De
doorzichtigheid heb ik verbeeld door reepjes Japans rijstpapier (Kuni)
tussen 2 lagen oplosbaar vlies te leggen en flink door te naaien, het
vlies op te lossen en over een schaaltje te spannen om te drogen.
Weer is een detail van de blauwe opdruk in de rand van het schaaltje genaaid en de vorm is uitgesneden.
De
derde eigenschap, breekbaarheid, gaf nogal wat hoofdbrekens.
Doorzichtige synthetische stoffen zijn tussen oplosbaar vlies gelegd,
net als het Japans papier schaaltje, ook flink doorgenaaid. Het probleem
was nu om de breekbaarheid te visualiseren. Ik kon moeilijk het museum
bellen en vragen of ze nog zo'n schaaltje hadden, kapot te gooien en mij
de scherven te sturen. Daarom op zoek gegaan naar iets anders, de
kringloopwinkel bood uitkomst in de vorm van een spuuglelijk bord met
een nep Delfts blauwe opdruk. Het bord is tussen een oude handdoek
gelegd en de hamer en mijn kracht maakte er mooie scherven van.
Mijn
bedoeling was om deze scherven te gaan gebruiken in mijn schaaltje, met
spansteken zijn ze vastgezet, maar met het oplossen van het vlies,
vielen ze zo uit de spansteken, dit was dus niet de goede manier!
Ondertussen had het spuuglelijke bord wel mooie scherven opgeleverd, ze
zijn bewaard om nog eens iets mee te doen! De oplossing was om de
scherven op de printer te leggen en er aan afdruk van te maken, uit te
printen, te bewerken met acryl wax, uit te knippen en op de schaal te
plakken.
Uiteindelijk
heb ik door de tijd heel veel geleerd voor mijzelf en heel veel andere
technieken gezien van de andere deelnemers, die uit de borduurhoek, de
weefhoek en kantkloshoek komen. Ik denk dat we met ons allen een
interessante tentoonstelling neer hebben gezet! Ik zou zeggen GA DAT
ZIEN, ook de andere locaties en tentoonstellingen en geniet van alle
vormen van textiel waar we allemaal zo van houden.
http://www.sieboldhuis.org/tentoonstellingen/detail/textiel_reflectie_op_de_siebold_collectie
Ik heb genoten van het proces!
5 opmerkingen:
Aart! Wat een leerzame reis heb je gemaakt. Geweldig. Slimme oplossing om de scherven te kopiëren
Prachtig Aart, heel leerzaam voor je. Dit wil ik natuurlijk niet missen!
Wat een geweldige kans voor jou. En wat heb je het mooi verwerkt. Fijn dat wij alvast mogen meegenieten.
Geweldig wat een mooi proces heb je doorgemaakt. Ik heb al geboekt en kom in mei naar Nederland om jouw en ander werk te bekijken.
Het resultaat is prachtig Aart en je beschrijving in op weg naar het eindresultaat is geweldig om te lezen. Beste blog lezers, ga het zien, want ik kan jullie vertellen dat het in het echt nog veel mooier is.
Een reactie posten