Alweer sterren.

Gisteren moest ik iets zoeken in mijn quilthoekje. In ons vorige huis had ik de logeerkamer tot mijn beschikking, nou ja logeerkamer, mijn schoonmoeder sliep daar als ze bij ons was. Maar nadat mijn naaimachine er stond en 2 buro’s, mocht ze blij zijn dat ze in mijn atelier mocht slapen. Toen we 4 jaar geleden verhuisden naar ons appartement heb ik een hoek in de slaapkamer ingericht. Nu was het tijd voor Henk dat hij een hobbykamer kreeg. Denk je eens in, je wordt wakker en het eerste wat je ziet is de naaimachine met daarachter een kamerhoge boekenkast met zeker 2 meter boeken. De tijdschriften heb ik dan nog niet meegeteld, maar dat is wel 3 meter. Onder mijn buro lag een stapel quilts die nog niet af zijn gemaakt. Ik hou niet van termen als WIP, AFFO of UFO. Of ik ben nog bezig met een quilt of hij is klaar, meer termen wil ik daar niet aan kwijt. Waarom liggen ze er dan nog? Goeie vraag en het antwoord is simpel:
* Ik ben er nog niet uit hoe ik er mee verder ga.
* Er is ineens iets tussen gekomen, meestal is dat een patroon waar ik mee ben begonnen.
* Soms ben ik ze ook gewoon vergeten.
Ik kan lang bezig zijn om te beslissen wat ik in de rand ga doen, soms zijn er diverse methodes en een keuze maken is dan niet zo eenvoudig.
Het kan ook gebeuren dat mij dat later ineens te binnenschiet, dan pak ik de desbetreffende quilt en ga er mee aan de gang.
In een blad zag ik foto’s van Australische quiltwinkels en op één van die foto’s hing achter in de winkel een quilt met dit patroon. Dan pak ik mijn tekenblok en probeer het patroon uit te tekenen. In dit geval was dat eenvoudig. Het kleurenschema van die quilt heb ik ook aangehouden voor mijn quilt omdat ik de kleuren mooi vond. Na dat de top in elkaar zat moest er een rand omheen en dat heeft een tijdje geduurd, totdat een quiltvriendin me opbelde met de mededeling dat ze weer een tas met stofjes van haar zus had gekregen. Die zus is al aardig op leeftijd en dan gaan mensen weleens opruimen. Stel je voor dat ze dood gaan en dat een ander dat moet opruimen. Ik ken ook iemand die op de verdieping waar de slaapkamers zijn een oude mooie kast heeft staan. Gaan de deuren van die kast open, dan is die kast helemaal gevuld met rolletjes oude kant en allerlei oude bandjes. Deze dame verheugd zich nu al, dat de kinderen dit op gaan ruimen, wanneer zij het aardse voor het eeuwige heeft verwisseld. Ja, mensen zijn gelukkig niet allemaal hetzelfde. In de  tas van die zus zat deze stof, die ik in de rand heb gebruikt, ik vond hem perfect en vindt dat nu nog, alleen hoe werk ik hem af.

Dat komt vanzelf een keer, maar eerst moet ik maar eens de troep opruimen die zich verzameld heeft in mijn hoekje. Hebben jullie een idee hoe dat komt? Zolang dat niet opgeruimd is kan ik niet echt aan het werk, heb het weleens gedaan, maar dan schrik je elke keer weer, omdat de quilt die onder de naald ligt van alles van de tafel schuift. Omdat de quilt nog niet af is, heeft hij ook nog geen naam, ik heb al wel een idee. Deze quilt is met de hand genaaid en met de machine gequilt.